PClab.pl zwrócił moją uwagę na doniesienie Computerworld dotyczące rzekomego wysokiego użycia pamięci RAM przez MS Windows 7. Aż mnie zatkało. Wygląda na to, że poważne serwisy potrafią bezkrytycznie i bez komentarza publikować tego typu insynuacje.
Niewątpliwie systemy MS Windows XP SP3 / Vista / 7 żwawo wykorzystują nie zaalokowaną przez procesy pamięć w formie bufora dyskowego. Tak się składa, że zazwyczaj kernel pozostawia około 1% pamięci wolnej, co odpowiada wynikom badań "ekspertów". Chciałbym zaznaczyć, że podobne mechnizmy wykorzystują systemy oparte na Linux, BSD (w tym Mac OS), Solaris, AIX czy HPUX. Co więcej jest to jedyne rozsądne wyjście zważywszy, że (dla intel Core i3/i5 3GHz) czas dostępu przy odczycie to w przybliżeniu dla:
Jednocześnie chciałbym zwrócić uwagę, że 1,3 GB buforu dyskowego w pamięci RAM w moim laptopie to zaledwie ~1% z używanego przeze mnie obszaru danych. Aby bufor dyskowy wypełniał swoją funkcję powinniśmy zapewniać mu ilość pamięci RAM wprost proporcjonalną do rozmiaru obszaru danych jaki intensywnie używamy na dysku twardym.
Ponieważ ponieważ dyski SSD o tysiąckrotnie krótszym czasie dostępu niż dyski magnetyczne są wciąż relatywnie drogie przy niesatysfakcjonującej pojemności, najlepszą taktyką jest inwestowanie w możliwie największą pojemność pamięci RAM oraz 64bitowe systemy operacyjne (dla rozszerzenia zdolności adresowania ponad 4GB oraz powyżej 64GB w przypadku PAE).
UPDATE [2010-02-23]
Polecam ciekawy komentarz techniczny do tej awantury na arstechnica.com dostępny tutaj.
Niewątpliwie systemy MS Windows XP SP3 / Vista / 7 żwawo wykorzystują nie zaalokowaną przez procesy pamięć w formie bufora dyskowego. Tak się składa, że zazwyczaj kernel pozostawia około 1% pamięci wolnej, co odpowiada wynikom badań "ekspertów". Chciałbym zaznaczyć, że podobne mechnizmy wykorzystują systemy oparte na Linux, BSD (w tym Mac OS), Solaris, AIX czy HPUX. Co więcej jest to jedyne rozsądne wyjście zważywszy, że (dla intel Core i3/i5 3GHz) czas dostępu przy odczycie to w przybliżeniu dla:
- pamięci cache L1: 4 takty - 1,3 nanosekundy
- pamięci cache L2: 20 taktów - 6,7 nanosekundy
- pamięci cache L3: 40 taktów - 14 nanosekund
- pamięci RAM: 225 taktów - 75 nanosekund
- dysku SSD: 195 000 taktów - 65 000 nanosekund
- dysku magnetycznego: 30 000 000 taktów - 10 000 000 nanosekund (10ms)
Jednocześnie chciałbym zwrócić uwagę, że 1,3 GB buforu dyskowego w pamięci RAM w moim laptopie to zaledwie ~1% z używanego przeze mnie obszaru danych. Aby bufor dyskowy wypełniał swoją funkcję powinniśmy zapewniać mu ilość pamięci RAM wprost proporcjonalną do rozmiaru obszaru danych jaki intensywnie używamy na dysku twardym.
Ponieważ ponieważ dyski SSD o tysiąckrotnie krótszym czasie dostępu niż dyski magnetyczne są wciąż relatywnie drogie przy niesatysfakcjonującej pojemności, najlepszą taktyką jest inwestowanie w możliwie największą pojemność pamięci RAM oraz 64bitowe systemy operacyjne (dla rozszerzenia zdolności adresowania ponad 4GB oraz powyżej 64GB w przypadku PAE).
UPDATE [2010-02-23]
Polecam ciekawy komentarz techniczny do tej awantury na arstechnica.com dostępny tutaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz